พูดมาก อาจะเป็นเรื่องดี แต่บางที การไม่พูดจะดีกว่า

พูดมาก อาจะเป็นเรื่องดี แต่บางที การไม่พูดจะดีกว่า

จงอย่าใช้อารมณ์ในการตัดสินคน แต่จงใช้เวลาเรียนรู้กันไป ไม่มีใครได้หรือเสียอะไรตลอดไป เพราะไม่มีใครหรือสิ่งไหนๆ คงอยู่ตลอดไปโดยไม่สูญสิ้น

สิ่งที่อ่อนโยนที่สุดในใต้หล้า กลับสามารถสยบสิ่งที่แกร่งที่สุดในปฐพี ยิ่งแข็งยิ่งพังง่าย ยิ่งอ่อนยิ่งปรับเข้ากับสรรพสิ่งได้

สิ่งที่มีรูปลักษณ์ย่อมมีวันผุพัง สิ่งที่ไร้รูปลักษณ์ จึงจะคงอยู่ได้ยาวนาน คนมักจะเห็นคุณค่าของ ความมี จะมีสักกี่คนที่เห็นคุณค่าของ ความไร้

เหมือนที่เรารู้ว่า การพูดมีคุณค่า แต่หลายครั้ง การไม่พูดกลับมีคุณค่ายิ่งกว่า อยู่ที่ว่าเราสามารถเข้าถึงสิ่งนั้นหรือไม่

คัมภีร์คุณธรรม บทที่ 43 เต้าเต๋อจิง เมื่อเราได้เรียนรู้คนมากๆ เข้า เราจะรู้ได้ว่า ไม่ใช่ทุกคน ที่เหมาะกับเรา

ไม่ใช่ทุกคน ที่คู่ควร ที่จะอยู่ในชีวิตเรา ไม่ใช่ทุกคน ที่ดี อย่างที่เราเห็น และไม่ใช่ทุกคน ที่เป็น อย่างที่เราคิด

ขอเพียงให้เรา รู้จักความพอดี รู้จักเรียนรู้ ที่จะอยู่กับสิ่งที่เรามี ให้มีความสุข

อย่าพยายามไขว่คว้าหาความสุขในสิ่งที่ยังไม่มาถึง อยู่กับปัจจุบันให้ได้ อยู่กับใจของเรา ที่สงบ คนที่มองโลกในแง่ดี ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องทุกข์ใจ

เพียงแต่เขามองความทุกข์ด้วยความเข้าใจ และอยู่กับมันได้ โดยที่ความสุขในหัวใจไม่ลดลง

ขอบคุณที่มา ธรรมโชติ Bodhisat Heart